جشن مهرورزی و عشاق و جشن سن والنتن جشنی آریائی ایرانی است پس به یاران ارمغان بدهیم و هر دو روز را جشن بگیریم

در روز شماری تاریخی آریایی اوستایی جدا از اینکه ماهها نامی داشته و دارند ، هریک از روزهای ماه نیز یک نام دارد.

روز اول هر ماه «روز اورمزد»، روز دوم هر ماه، روز بهمن تندرستی و اندیشه

است، روز سوم هر ماه، اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی»



روز چهارم هر ماه، شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی»



و روز پنجم هر ماه، «سپندارمذ» بوده است.



سپندار مذ نام تاریخی زمین است. که گستراننده، پاک و مقدس و فروتن و زمین نماد عشق و مهرورزی است که با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق و مهر میورزد.



زشت و زیبا سیاه و سپید دارا و ندار و همه و همه را به یک چشم مینگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان میدهد. بدین رو در فرهنگ و اندیشه باستان سپندارمذگان را بسان نماد مهر مادری و باروری میپنداشتند.

و در روز شمار آریایی که هر ماه، یک بار، با نام روز و ماه یکی میشده است را جشنی بزرگ برگزار میکردند



شانزدهمین روز هر ماه، «مهر» نام داشت که در ماه مهر، «مهرگان» لقب میگرفت



روز آبان در ماه آبان جشن «آبانگان» است

جشن ستایش آب

و روز آذر در ماه آذر جشن «آذرگان» است

جشن ستایش آتش

و بدینسان روز پنجم ماه دوازدهم (اسپند)، «سپندارمذ» یا «اسفندار مذ» نام داشته است که در این روز جشنی بزرگ در ستایش زن برگزار میکرده اند



. «بدین رو سپندارمذگان» روز زن و زمین است و عشق و مهرورزی و روز گزینش زن و همسریابی

.



بدین رو روز پنجم اسپند در همه گاهشمارهای ایرانی آریایی به عنوان روز جشن اسپندار مذگان شناخته میشود.





ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آوردهاست که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین میدانستند.









با بیان و سخن و روایتی دیگر روز پنجم از هر ماه به نام "سپنته آرمییتی" است که چهارمین امشاسپند در دین زرتشتی است این واژه آمیزه ای است از " سپنته" به چم پاک و مقدس و" آرمی تی" به چم فروتنی و بردباری٬مهرورزی عشقبازی آمده است



حتی پس از اسلام نیز این روز جشن بانوان بوده است و مردان به جهت گرامی داشت به آنان هدیه می دادند نه تنها مردان در این روز به زنان هدیه می دادند بلکه به گونه ای روز فرمان روایی زنان نیز بوده است و مردان کار های روزانه ی زنان را در این روز انجام می دادند که این نشان دهنده ی احترام مرد به زن و باور داشتن به برابری و یکسان بودن جایگاه انسانی زن ومرد بوده است







بدلیل هدیه و ارمغان دادن به زنان و دوشیزگان در این جشن آن را جشن مژد گیران یامزد گیران نیز می گفتند.

بنا به گفته ای دیگر چون در این روز بانوان و دوشیزگان همسر و مرد زندگی خو.د را بر می گزیدند آن را جشن مرد گبران و یا مردگزینی نیز می گفتند



سپندارمذ روز خیز ای نگار

سپند آر ما را و جام می آر

می آر از پی آن که بی می نشد

دلی شاد مان وتنی شاد خوار

سپند آر پی آن که چشم بدان

بگرداند ایزد از این روزگار



درپی تازش اسکندر به سرزمین بزرگ آریا که از عراق و ترکیه و ایران کنونی تا افغانستان و پاکستان و تاجیکستان و آذرآبادگان و ارمنستان گرجستان بوده است فرهنگ سنتی و تمدن نوشتاری و بسیاری از دارائی های تاریخی ما به یونان و رم منتقل شده است و نام یونانی رومی غربی گرفته است که ازجمله جشن یلدای ما جشن زایش و میلاد میترا کریسمس و زایش مسیح شده است



سیزده بدر ما جشن پسح و پاک شده است و جشن فرهوشی و مردگان ما جشن توسن شده است و جشنهای آغاز هر فصل بجای مهرگان و نوروز و... جشن بهار و تابستان و پائیز و زمستان شده است و جشن سپندارمذ ما جشن سن والنتن و جشن عشاق شده است



چند روز اختلاف موجود در این جشنهای غربی با جشنهای آریایی بدلیل سنجش ماه و سال بر اساس خورشید نزد ما و ماه نزد غربیان بوده است

بدین رو چه در ایران زندگی میکنیم و چه در خارج از میهن هر دو روز را جشن بگیریم و بویژه در جشن عشاق به مادرانمان همسرانمان خواهران و دخترانمان ارمغانهائی بدهیم ارزشمند

همه روزتان روز عشق و مهر بار

هر شامگاهتان را با مهر و عشق به سپیده ی خورشید بسپارید

و در زندگی جز بشادی و عشق و مهروزی نکوشیم