وما، عزیز گرامی ، درتمامی این سالها ، از شما و حضور همه جانبه شما درترسیم مقدرات کشور، حمایت کردیم و نوشتیم و نوشتیم و سخن گفتیم و مخاطبین خود را به همراهی با شما و نظام فراخواندیم . و گاه دراین فراخوانی بزرگ ، عبوس نیز شدیم و اهل خود را به رنج انداختیم و دوستان خود را از دست دادیم و حلقه نظام را تنگ تر و تنگ تر دیدیم .
به همه می گفتیم صبرکنید تا عدالت علوی را درمحاکم قضایی کشور نشانتان بدهیم . تا خوب اندیشیدن و خوب بودن را ، و جهانی شدن و جهانی بودن را نشانتان دهیم . هرمعترضی را به روزهای عنقریبی از خوبی ها وعده می دادیم و هرمنتقد را به دیدن چیزی دلنشین درآینده متقاعد می کردیم . اما زمان که می گذشت، دیدیم از آن مدینه فاضله که خبری نیست ، از ابتدائیات یک رشد متداول نیز جا مانده ایم .
دیگران ، کشورهای همجوارما ، فارغ از چند و چونی که ما گرفتارش بودیم ، با شتاب به راه خود رفتند و بجایی رسیدند که ما امروز به التماس از آنان تخصص و تکنولوژی و برنامه و مدیریت خرید می کنیم . و ما ، با همان تاروپودی که برخود تنیده بودیم ، جاماندیم .
No comments:
Post a Comment